Otranto Seferi
Otranto Seferi, 1480 yılında başlayıp 1481 yılında biten Osmanlı seferidir.
Savaş öncesi
II. Mehmet, Arnavutluk’u feth etmek amacıyla birçok akıncı birliği gönderdi. Akıncılar Dalmaçya kıyılarını geçip akınlarını yoğunlaştırdıkça Adriyatik denizinin karşı yakasında, İtalya’da korku baş gösterdi. Osmanlılar karşıda yangın çıkardıkça Venedik San Marko kilisesi alarm çanlarını çalıyordu. Akıncılar daha 1477’de İtalya’nın kuzeydoğusundaki Friuli’ye girerek bazı yerleşim birimlerini yağmaladılar. Fakat ertesi sene daha büyük kuvvetlerle gelen başıbozuklar ülkede büyük bir paniğe neden oldu. Bunun üzerine Venedikliler Osmanlı-Venedik Antlaşması (1479) istemek zorunda kaldı.
Osmanlı tehlikesini bertaraf eden Venedik Cumhuriyeti, Katolik Ferdinand adıyla ün yapmış İspanya kralıyla da savaşıyordu ki Napoli kralı Ferdinand da bu savaşta İspanya’yı destekliyordu. Napoli’ye gaile çıkarmak isteyen Venedik, İstanbul’a Sebastiyano Giritti adında bir elçi yollar. Elçi, Puy ve Kalabra ‘nın büyük şehirlerinin Doğu Roma İmparatorluğu’na ait olarak Yunan göçmenler tarafından kurulmuş olması dolayısıyla Mora ve Bizans fatihinin bu şehirleri kendi malı olarak isteme hakkı olduğuna Sultan II. Mehmet’i ikna eder. Napoli Krallığı’nın, Osmanlı ile varolan ittifak anlaşmasını bozarak Türk kuşatması altındaki Rodos Şövalyelerine yardım göndermesini de göz önüne alan padişah, Gedik Ahmet Paşa’ya donanmasını hemen yukarı Arnavutluk sahilinden Avlonya limanına götürmesini ve oradan asker alarak Puy kıyılarına çıkmasını emreder.
Sefer
100 gemiden oluşan Osmanlı donanması 28 Temmuz 1480 tarihinde Otranto limanına demir attı. Karaya çıkma yeri olarak ilk Brindisi düşünüldüyse de kıyı savunması olmadığı için Otranto tercih edildi. Sipahiler hemen şehri kuşattı, şehir direnmek istedi fakat fazla dayanamadan 11 Ağustos’ta fetholundu. Türkler şehre yerleştikten sonra Brindisi, Lecce, Taranto yönünde hamleler yapsalar da Napoli’den gelen büyük kuvvetler tarafından püskürtüldüler. Sultan ileriki zamanlardaki fetihler için Otranto’yu bir üs olarak kullanmak istiyordu fakat halkın büyük kısmı şehirden firar etti. Halk, şehre dönmeyi ve Türklere yiyecek ikmali yapmayı reddediyordu. Sonuçta Osmanlılar, kuvvetlerin çok büyük bir kısmını İtalya’dan çekerek şehirde, denizyoluyla beslenebilecek küçük bir garnizon bıraktı. Sultanın bir ordunun başında bizzat İtalya’ya geleceği söylentileri dolaşıyordu. Türk istilası korkusu öyle bir hal aldı ki Papa Fransa’daki Avignon’a kaçmayı bile düşündü. Ama bunu yapmak yerine Cenova,İspanya, Portekiz gibi çeşitli yerlerden yardım temin etti.
Çekiliş
II. Mehmet’in 3 Mayıs 1481’deki ölümü ve II.Bayezid’in, Cem Sultan vakası yüzünden pasif bir siyaset izlemek durumunda kalması sebebiyle Osmanlı Devleti İtalya Seferine gereken önemi verememiş ve bölgeyi boşaltmak zorunda kalmıştır.
Otranto Seferi, 1480 yılında başlayıp 1481 yılında biten Osmanlı seferidir.
Savaş öncesi
II. Mehmet, Arnavutluk’u feth etmek amacıyla birçok akıncı birliği gönderdi. Akıncılar Dalmaçya kıyılarını geçip akınlarını yoğunlaştırdıkça Adriyatik denizinin karşı yakasında, İtalya’da korku baş gösterdi. Osmanlılar karşıda yangın çıkardıkça Venedik San Marko kilisesi alarm çanlarını çalıyordu. Akıncılar daha 1477’de İtalya’nın kuzeydoğusundaki Friuli’ye girerek bazı yerleşim birimlerini yağmaladılar. Fakat ertesi sene daha büyük kuvvetlerle gelen başıbozuklar ülkede büyük bir paniğe neden oldu. Bunun üzerine Venedikliler Osmanlı-Venedik Antlaşması (1479) istemek zorunda kaldı.
Osmanlı tehlikesini bertaraf eden Venedik Cumhuriyeti, Katolik Ferdinand adıyla ün yapmış İspanya kralıyla da savaşıyordu ki Napoli kralı Ferdinand da bu savaşta İspanya’yı destekliyordu. Napoli’ye gaile çıkarmak isteyen Venedik, İstanbul’a Sebastiyano Giritti adında bir elçi yollar. Elçi, Puy ve Kalabra ‘nın büyük şehirlerinin Doğu Roma İmparatorluğu’na ait olarak Yunan göçmenler tarafından kurulmuş olması dolayısıyla Mora ve Bizans fatihinin bu şehirleri kendi malı olarak isteme hakkı olduğuna Sultan II. Mehmet’i ikna eder. Napoli Krallığı’nın, Osmanlı ile varolan ittifak anlaşmasını bozarak Türk kuşatması altındaki Rodos Şövalyelerine yardım göndermesini de göz önüne alan padişah, Gedik Ahmet Paşa’ya donanmasını hemen yukarı Arnavutluk sahilinden Avlonya limanına götürmesini ve oradan asker alarak Puy kıyılarına çıkmasını emreder.
Sefer
100 gemiden oluşan Osmanlı donanması 28 Temmuz 1480 tarihinde Otranto limanına demir attı. Karaya çıkma yeri olarak ilk Brindisi düşünüldüyse de kıyı savunması olmadığı için Otranto tercih edildi. Sipahiler hemen şehri kuşattı, şehir direnmek istedi fakat fazla dayanamadan 11 Ağustos’ta fetholundu. Türkler şehre yerleştikten sonra Brindisi, Lecce, Taranto yönünde hamleler yapsalar da Napoli’den gelen büyük kuvvetler tarafından püskürtüldüler. Sultan ileriki zamanlardaki fetihler için Otranto’yu bir üs olarak kullanmak istiyordu fakat halkın büyük kısmı şehirden firar etti. Halk, şehre dönmeyi ve Türklere yiyecek ikmali yapmayı reddediyordu. Sonuçta Osmanlılar, kuvvetlerin çok büyük bir kısmını İtalya’dan çekerek şehirde, denizyoluyla beslenebilecek küçük bir garnizon bıraktı. Sultanın bir ordunun başında bizzat İtalya’ya geleceği söylentileri dolaşıyordu. Türk istilası korkusu öyle bir hal aldı ki Papa Fransa’daki Avignon’a kaçmayı bile düşündü. Ama bunu yapmak yerine Cenova,İspanya, Portekiz gibi çeşitli yerlerden yardım temin etti.
Çekiliş
II. Mehmet’in 3 Mayıs 1481’deki ölümü ve II.Bayezid’in, Cem Sultan vakası yüzünden pasif bir siyaset izlemek durumunda kalması sebebiyle Osmanlı Devleti İtalya Seferine gereken önemi verememiş ve bölgeyi boşaltmak zorunda kalmıştır.