R
Rima
Guest
Büyük büyük harflerle bağırıyor sessizliğim, büyük isyanlarına yüz sürdüğümden beri. Sevilmek incitilmekti belki biraz. Yara almaktı belki de, içine sürüklendiğin ve hiç sana ait olmayan kanlı bir harpti. Yeniliyorum sevmeyenim! Zaferin adı sen bile değil. Benim ise, savaşım pek içimde. Kulak yırtan bağırışların sesiyle düşüyor savunmalarım geceye ve hayat ikimize bir daha gün hakkı vermiyor…
Geçmemiş zamanlı cümlelerle tutuluyor geçmişlerim. Meczup bir gelecek okunuyor sonra alnımda. Ben kan kaybımdan sarılıyorum yokluğuna. Yıkıldığı yerde toprak oluveriyor bedenim. Katliam gibi uzanıyorduk seninle boylu boyunca bütün sonlara, lakin içimizde yoktu hiç nefesi kesilen…
Müttefik iki düşmandık sustuğumuz tüm yıllara, yaşlara ve yaşanamıyorduk keşkesiz. Ne vakit sövsen yarınlara yalancı tebessümünle, gözlerinde, sahnende silinirdi en gerçek mutluluklarım…
Kandırılmış çocuklardık biz. Aslında büyümeye hiç kanamamıştık. Yağmur zamanlı yazıların adımızı yazması gibi yıkanıyordu ellerimiz aynı kirin izinden. Oysa hiç silinmemişti kimsesizliğimiz ve biz en çok kimsesizdik.
İnsandık en nihayetinde ve; senle ben en çok bize benzerdik…
Geçmemiş zamanlı cümlelerle tutuluyor geçmişlerim. Meczup bir gelecek okunuyor sonra alnımda. Ben kan kaybımdan sarılıyorum yokluğuna. Yıkıldığı yerde toprak oluveriyor bedenim. Katliam gibi uzanıyorduk seninle boylu boyunca bütün sonlara, lakin içimizde yoktu hiç nefesi kesilen…
Müttefik iki düşmandık sustuğumuz tüm yıllara, yaşlara ve yaşanamıyorduk keşkesiz. Ne vakit sövsen yarınlara yalancı tebessümünle, gözlerinde, sahnende silinirdi en gerçek mutluluklarım…
Kandırılmış çocuklardık biz. Aslında büyümeye hiç kanamamıştık. Yağmur zamanlı yazıların adımızı yazması gibi yıkanıyordu ellerimiz aynı kirin izinden. Oysa hiç silinmemişti kimsesizliğimiz ve biz en çok kimsesizdik.
İnsandık en nihayetinde ve; senle ben en çok bize benzerdik…
